Kitulgala

Ondanks het geluid van de snelstromende rivier hebben we allen redelijk geslapen, het was ook niet erg heet. Direct na het ontbijt trokken we onze natte zwemkleding-tshirt-korte broek weer aan, dat is koud en lastig! Maar drogen doet niks dus nog meer nat maken is niet handig. Eef en ik op onze sandalen (wilden onze gympen sparen voor de komende wandeltochten), rest op gympen (veel verstandiger). Om 9u reden we in een 40j oude jeep naar de waterval, achterin op 2 smalle bankjes met touwen, zwemvesten, helmen enzo. Een half uur over deels onverharde weg met butsen en gaten waardoor we door elkaar geschut werden. Toen de versnelling metalig ging piepen, zijn we uitgestapt en hebben de laatste 500m gelopen, door een beek wadend en door een smal bospaadje. Onze begeleider veegde een bloedzuiger van zijn voet en waarschuwde ons ervoor. Vanaf dat moment liepen we alleen nog naar onze voeten kijkend te gruwelen. Helaas had Olli er twee op zijn enkel die al vast zaten, dus Ol helemaal in paniek dansend en gillend: ze moeten er uit. De begeleider pakte ze vast en trok er aan, maar het bleef nog lang bloeden, grrrr! Het duurde lang voor alle touwen waren vastgemaakt en intussen ging het regenen, kregen we het ook nog koud. Ik dacht een kriebel in mijn broek te voelen, begon te gillen en trok meteen mijn broek naar beneden. Rest lachen, gelukkig niks aan de hand. Pien ging als eerste, heel koel, hup het randje van de best fors stromende waterval over, gevolgd door Ol. Maar A2 en Eef hadden dit nog nooit gedaan, best even spannend. Ik als laatste, door de regen steeg waterpijl, dus was enige haast geboden. Eerst spoot het water alleen over mijn knieen, maar toen het steiler werd, kwam er een continue guts water over me heen, ik kon mijn ogen niet openhouden, zo hard was de straal. Op ¾ kwam ik op een platter stuk in een soort badkuip, duurde even voor ik daar weer uit was. Over de volgende rand heen kwam er een paar meter lager een groter bassin, tevens einde van de afdaling, maar die was diep en intussen zat er een touw van mijn zwemvest vast in het abseiltouw. Uiteindelijk heb ik mijn zwemvest maar uitgedaan, maar aan het einde van het bassin moest ik eruit klimmen, op de rots waar de waterval weer verder naar beneden denderde. Dat was zó griezelig, gelukkig zat A daar die hetzelfde had gedaan. We hebben een geitenpad terug omhoog gelopen en daar alles weer ingepakt. De jeep stond klaar en om 13:30 waren we weer in hotel, byzondere ervaring rijker. Na de rijst met curry is A naar de kapper gegaan in het dorp voor 90cent, ziet er weer netjes uit en de kids hebben nootjes gekocht. Intussen is alles vochtig, begint te ruiken en hangen we in bed, het blijft maar stromen van de regen, we verlangen naar zon. Bij het buurhotel hebben we biefstuk gegeten, dat leek meer schoenzool, maar het was weer eens wat anders dan curry! Ze hadden ook rode wijn van Banrock Station (de mousserende versie dronken we op Von/Pat trouwen). Hetbhotel leek verder geen gasten of eters te hebben en was gebruikt voor opnames in River Kwai, er was sindsdien ook niets veranderd.